Jessica 

Hoi! Ik ben Jessica Moritz-Hassell, getrouwd met een superlieve man en mama van een ontzettend gezellige en lieve dochter.
Als ik ons gezinnetje zou moeten beschrijven, dan zou ik zeggen dat we alledrie gek zijn op het leven – ieder op z’n eigen manier natuurlijk. We hebben veel dezelfde interesses, maar vinden het ook heerlijk om af en toe lekker in onze eigen bubbel te zitten. Ook niks mis mee, toch?
In 2020 kwam onze viervoeter Bruce erbij en die zette ons rustige leventje compleet op z’n kop! Mijn zogenaamde ‘perfecte’ routine lag ineens helemaal overhoop.
Dat bracht me wel aan het denken. Het leven gaat echt niet om PERFECTIE... Het wordt juist veel leuker en luchtiger als je dat idee los durft te laten en gewoon gaat leven vanuit je gevoel. Je intuïtie, weet je wel – die stem die we soms een beetje naar de achtergrond drukken. Gewoon leven vanuit je hart en helemaal jezelf kunnen zijn. Dat is al spannend genoeg!
Elke dag weer besef ik hoe fijn dat eigenlijk is. Gewoon mogen zijn wie je bent. En elke dag voelt dat weer als een opluchting, zo’n heerlijk frisse wind door alles heen.

#LOVEIT

We lusten nog steeds patat en pizza! 

En we vieren nog steeds verjaardagen met alles erop en eraan!  Dus ook taart!! Mmm...

De bal hooghouden lukte niet meer...
Het leek allemaal goed te gaan in mijn leven.
Ik had een leuke baan waar ik veel vrijheid had en mezelf kon blijven ontwikkelen. Ik was verantwoordelijk voor een team en alles wat daarbij kwam kijken.
Maar toen veranderde alles. Eerst kwam het coronavirus, wat voor iedereen een zware tijd was. Kort daarna verloor ik meerdere dierbaren in een korte tijd. Het was zwaar. Tegelijkertijd kreeg ik vage lichamelijke klachten die me steeds meer in de weg zaten.
Bij de huisarts kwam het woord ‘burn-out’ ter sprake.
Toen mensen zeiden dat ik het rustiger aan moest doen of zelfs een pauze moest nemen, vond ik dat maar onzin. Mijn werk betekende alles voor me en ik dacht dat ik het nog wel aankon.
Maar hoe meer ik tegen de feiten aanliep en hoe vaker mijn lichaam het liet afweten, hoe duidelijker het werd. Na lang nadenken en twijfelen heb ik de knoop doorgehakt. Ik heb mijn baan opgezegd en besloten te luisteren naar mijn lichaam. Het was echt op. Ik was constant moe, boos, verdrietig en mijn lichaam protesteerde op allerlei manieren. Het werd tijd om voor mezelf te kiezen.

Wandelen, wandelen en wandelen, gaf mij ruimte, rust, nieuwe inzichten, inspiratie en zin om verder te gaan! 
Ik merkte dat wandelen mij een enorme boost gaf en nog steeds geeft. Het lijkt een soort gezonde verslaving waar je zelfs meer de neiging krijgt om nog gezonder te gaan leven. Een soort meditatie waarbij ik mijn hoofd letterlijk leegde. Met of zonder hond... Ik kreeg zoveel energie en voelde mij steeds beter in m'n lijf zitten. 
De vage klachten die ik had zoals: rugpijn, vermoeidheid, darmklachten en het opgejaagde gevoel in m'n lijf en hoofd werden minder en draaglijker of verdwenen zelfs.